Kwas cytrynowy należy do grupy hydroksykwasów. Występuje głownie w owocach cytrusowych, ale także m.in. w kiwi, truskawkach, czarnych i czerwonych porzeczkach, jagodach, malinach, borówkach lub w warzywach (np. w burakach cukrowych i pomidorach). W kosmetologii stosuje się go na dwa różne sposoby: jako substancję czynną i działającą bezpośrednio na skórę, a także jako konserwant  regulator pH. Prawie zerowy potencjał alergizujący oraz niski koszt powodują, że kwas cytrynowy bardzo często występuje w kosmetykach jako naturalna substancja konserwująca oraz chroniąca preparat przed zmianą koloru czy zapachu. Cosmetic Ingredient Review (CIR) W 2014 r. w swoim raporcie uznał ten kwas za bezpieczny składnik produktów kosmetycznych. Według badań kwas cytrynowy wykazał minimalny potencjał drażniący na oczy w stężeniu 10% i lekki potencjał drażniący na oczy w stężeniu 30%. Jeśli chodzi o właściwości bezpośrednio oddziaływujące na skórę to mamy ich tutaj kilka.

Pierwszą i najpopularniejszą cechą kwasu cytrynowego jest zdolność do wybielania naskórka. To powoduje, że często znajduje się on w składzie preparatów dedykowanym skórom z przebarwieniami i nierównym kolorytem.

Stosuje się go także w celach przeciwstarzeniowych. Badania prowadzone w latach 90. wykazały, że kwas cytrynowy w pozytywny sposób wpływa na wzrost zawartości glikozaminoglikanów w skórze właściwej i naskórku. Glikozaminoglikany to związki wypełniające przestrzeń międzykomórkową, czyli tak naprawdę wypełniają pustki pomiędzy komórkami skóry, gwarantując jej nawilżenie i jędrność. Spadek zawartości glikozaminoglikanów obserwuje się wraz z wiekiem, dlatego pobudzanie do ich produkcji stanowi jedną z metod w profilaktyce przeciwstarzeniowej.

Kolejną cechą, z której słynie kwas cytrynowy jest zdolność do delikatnego złuszczania naskórka. Dzięki temu często dodaje się go do preparatów złuszczających w celu wzmocnienia działania innych kwasów. Dodatkowo, kwas cytrynowy pozytywnie wpływa na wzmocnienie naczyń krwionośnych, przez co staje się pożądaną substancją dla skór wrażliwych i naczyniowych.

Kwas cytrynowy polecany jest w pielęgnacji każdego rodzaju skóry, a szczególnie dobrze powinien się sprawdzić przy takich problemach jak:

• szary i nierówny koloryt skóry,
• utrata blasku,
• przebarwienia,
• widoczny rumień i podatność na pękające naczynia,
• pierwsze oznaki starzenia,
• delikatna i wrażliwa skóra.

Właściwości kwasu cytrynowego:

• Zabezpiecza przed szkodliwym działaniem wolnych rodników
• Opóźnia proces starzenia się skóry
• Zabezpiecza przed promieniowaniem UV
• Chroni przed zanieczyszczeniami powietrza
• Wykazuje działanie antybakteryjne
• Złuszczające, wygładzające skórę
• Redukuje zmiany trądzikowe i zaskórniki
• Wyrównuje koloryt skóry, rozjaśnia przebarwienia
• Wzmacnia naczynia krwionośne
• Przywraca prawidłowe pH

Zastosowanie kwasu cytrynowego w kosmetykach:

• Wykorzystywany jako przeciwutleniacz – wydłuża trwałości kosmetyków, wykazuje działanie blokujące dla promieniowania UV i zanieczyszczeń
• Stosowany w peelingach – powoduje złuszczenie martwego naskórka, wygładzenie , oczyszczenie skóry, wyrównuje koloryt, rozjaśnia przebarwienia
• Wykorzystywana w kosmetykach przeciwstarzeniowych – wygładzają zmarszczki, rozjaśniają, wyrównują koloryt, zmniejszają szorstkość skóry
• W kosmetykach do cery trądzikowej i problematycznej, zanieczyszczonej – wykazuje działanie antybakteryjne
• Wykorzystywana w kosmetykach do cery przebarwionej – wykazuje działanie rozjaśniające, wyrównuj

KWAS GLIKOLOWY

• W stężeniu 15% kwas glikolowy posiada bardzo silne funkcje nawilżające oraz niewidoczne dla oka działanie złuszczające na powierzchowną warstwę rogową naskórka. Wykazuje także działanie wspomagające odnowę i regenerację skóry właściwej poprzez pobudzenie aktywności fibroblastów.
• Wyższe stężenie 20%-35% oprócz działania nawilżającego i oczyszczającego skórę (np. trądzikową) dają efekt powierzchownego peelingu.
• Wysokie stężenie (50%-70%) złuszczają naskórek i silnie pobudzają procesy regeneracyjne w skórze właściwej.

Wskazania do stosowania:

• Cellulit, rozstępy
• Rozszerzone pory skóry
• Drobne blizny, zmarszczki
• Skóra tłusta, trądzikowa
• Gruba warstwa zrogowaciałego naskórka (łokcie, kolana, stopy)
• Przebarwienia (twarz, dłonie)
• Cera atroficzna, źle ukrwiona
• Przedwcześnie starzejąca się skóra
• Fotostarzenie się skóry
• Skóra sucha, wymagająca nawilżenia i pobudzenia
• Skóra szara, tzw. „cera palaczy”

Efekty stosowania kwasu glikolowego:

• zmniejszenie grubości warstwy rogowej i normalizacja keratynizacji – skóra uzyskuje gładkość i ładny koloryt;
• wzrost spoistości i zwartości głębszych warstw naskórka;
• zwiększenie grubości warstwy twórczej naskórka, wzmocnienie skóry;
• wzmocnienie struktury kolagenowej skóry właściwej;
• podniesienie poziomu glikozoaminoglikanów;
• wzrost nawilżenia naskórka, a w efekcie uelastycznienie go i ujędrnienie;
• wzmocnienie przenikania innych składników preparatu kosmetycznego;
• regeneracja skóry z fotouszkodzeniami i przebarwieniami posłonecznymi;
• oczyszczanie zapychanych mieszków włosowych;
• likwidacja bakterii typu propionum odpowiedzialnych za tworzenie się trądziku.

MOCZNIK

Mocznik to substancja chemiczna powstaje w ludzkim organizmie – jest ubocznym produktem przemiany białek, a wydalamy go wraz z potem i moczem. Znajduje się również w skórze, gdzie jest jednym z głównych składników NMF, czyli naturalnego czynnika nawilżającego. Do celów kosmetycznych wykorzystuje się syntetyczny odpowiednik mocznika, nietoksyczny i niealergizujący.

W 1828 r. niemiecki chemik Friedrich Wöhler wyizolował go na drodze reakcji chemicznej z cyjanianu amonu. Substancja ta to biały, bezzapachowy i krystaliczny proszek, który rozpuszcza się w wodzie i alkoholu. Do celów kosmetycznych otrzymuje się go z amoniaku i dwutlenku węgla. Nazwa ”mocznik” jest określeniem potocznym – dla chemików i kosmetologów jest to diamid kwasu węglowego, czyli karbamid.

Mocznik jest tzw. humektantem, czyli substancją o dużej zdolności pochłaniania wody. W swojej naturalnej postaci jest jednym ze składników odpowiedzialnych za prawidłowe nawilżenie skóry. Należy do grupy substancji określanych jako NMF i wraz z nimi pilnuje, by proces ucieczki wody ze skóry nie odbywał się zbyt szybko, a naskórek miał prawidłową szczelność. Jego ilość w NMF wynosi około 7 proc., ale wraz z wiekiem obniża się – u kobiety po 70-tce mocznika jest niemal osiem razy mniej niż u trzydziestolatki.

Mocznik jest składnikiem różnych preparatów kosmetycznych – znajduje się w kremach (do twarzy, stóp, rąk), balsamach do ciała, maściach, emolientach, tonikach. Ze względu na swoje właściwości nawilżające i umiejętność zatrzymywania wody w naskórku, jest niezastąpiony do pielęgnacji cery suchej oraz atopowej, a także skóry w okresie menopauzy, gdy z powodu spadku poziomu hormonów staje się ona wiotka i bardzo sucha. Ratuje skórę zmęczoną zbyt długim opalaniem. Sprawdza się również w przypadku innych typów cery – np. cery wrażliwej i alergicznej (nie podrażnia, a więc w wyższym stężeniu może bezpiecznie złuszczyć martwe komórki, zastępując inne substancje, np. kwasy owocowe, których taka cera nie toleruje). Pomaga przy pielęgnacji skóry trądzikowej radzi sobie z przesuszonymi kolanami i łokciami, jest też znakomitym remedium na pękające pięty.

Właściwości mocznika ze względu na stężenie :

• 2 proc. – pobudza regenerację naskórka, gdyż przyspiesza podziały komórek w warstwie ziarnistej skóry – w takim stężeniu najczęściej stosowany jest w kremach nawilżających i regenerujących.
• 3-10 proc. – nawilża i zmiękcza, zwiększając ilość wody w warstwie rogowej naskórka. W takim stężeniu wykorzystywany jest m.in. w preparatach do stóp.
• 10 proc. – ma działanie przeciwbakteryjne, w takim stężeniu występuje w tonikach do skóry trądzikowej.
• 10-30 proc. – rozrywa wiązania wodorowe keratyny, zmiękcza skórę i zwiększa jej przepuszczalność, ułatwiając wnikanie w głąb skóry substancji aktywnych kosmetyków albo leków.
• 30-40 proc. – złuszcza skórę, w takim stężeniu wykorzystywany jest w peelingach, kuracjach złuszczających, preparatach do skóry suchej, nadmiernie zrogowaciałej.
• 40-50 proc. i więcej – silnie złuszcza, i w takim stężeniu przepisywany jest na receptę przez dermatologów m.in. w leczeniu rybiej łuski, łuszczycy, AZS.

ALANTOINA

• Jest higroskopijnym (chłonącym wilgoć) proszkiem szeroko stosowanym w kosmetyce i farmacji ze względu na swoje właściwości kojące i łagodzące podrażnienia. W przyrodzie związek ten występuje w korzeniach żywokostu, gdzie powstaje z kwasu moczowego, znanego jako jeden z najsilniejszych przeciwutleniaczy. Właściwości alantoiny
• działa jako środek keratolityczny, usuwając martwe komórki naskórka na powierzchni skóry
• poprawia regulację nawilżenia 
• działa przeciwutleniająco tzn. wiąże nadmiar wolnych rodników, co wspomaga proces regeneracji skóry
• pobudza wzrost tkanek przez co wspomaga leczenie ran
• działa przeciwzapalnie, dlatego ma zastosowanie w łagodzeniu podrażnień, niewielkich otarciach i drobnych skaleczeniach, po oparzeniach słonecznych oraz w pielęgnacji skóry podrażnionej i wysuszonej, nadmiernie zrogowaciałej np. skóry dłoni i stóp.